Ik was even stil. Niet online geweest? Jawel, maar het kwam even niet van bloggen. Na de zomervakantie probeer ik september enigszins rustig te starten. Als moeder is vakantie soms gewoon door tijgeren. Zeker de moeders alleen begrijpen dat. De mantelzorg gaat ook vaak niet op vakantie, logisch. Waar veel mensen de agenda willen vullen, denk ik, help, nog even niet. Wennen aan structuur, vijf koters in huis, die de draad oppakken, ik zoek mee naar de draad, maar het zijn meer losse touwtjes. Ik heb wen-tijd nodig. En even geduld met mezelf. Ga ik door, zo ik nu bezig ben of wijzig ik wat. En wat heeft de wijk nodig. Hoe runnen we de toko weer. Hoeveel bezoekjes lukken er en de boodschappen, zijn die toereikend voor de deelkast en de gezinnen? Dat is mijn 'stil'.
Als er van alles onderweg is en je weet nog niet goed de losse eindjes aan elkaar te knopen, als je hoofd nog niet geordend te werk gaat, tja, dan puzzel je. Met jezelf, met je pen, met je tijd. Dat heb ik even nodig en ik denk velen met mij. Het is allemaal nodig om verder te komen. Om tot verdere verbinding te komen.
De buurtverbinders zaten niet stil. Ze staken de koppen bij elkaar, deden mee met buurtspelen, deelden ideeën, lurkten samen koffie (thee) om verder te komen en bezochten plekjes, waar mensen de verbinding vonden. Waar leven in de brouwerij is of waar het nog gebrouwen wordt. Gaaf is dat.
Ik was even stil. Ik zat niet stil. Maar nu is de pen ook weer actief. Op naar een mooi seizoen. Wij Vlissingen. Ook in het mooie Souburg. Positief aan zet. Ik buur, wij buren. De buurt verbindt. Verbindt de buurt. Yeah.
