Vriendelijk.
Een gewone dinsdag. De herfst waait binnen, de zon doet hier en daar een poging, de was wappert. Ik lees de krant en wat stukjes, die ik bewaard heb. Daar hou ik van. Als je me nu zou vragen, wat is momenteel jouw woord, dan is het vriendelijk. Het kwam in me op, omdat ik een heel oud lied hoorde, wat zingt over een vriendelijk aangezicht. Het inspireerde me. Een vriendelijke bron, daar hebben we gebrek aan. Daar worden we vriendelijk van. Vertel me wie je vrienden zijn en ik zal je zeggen, wie jij bent, is toch een gezegde?
Een oude monnik, Anselm Grün vertelde dat vriendschap een antwoord kan zijn in een gejaagde samenleving. Ik citeer: "Vriendschap is een oerverlangen, een levensbehoefte van de mens. Omdat je bij een vriend helemaal jezelf bent, zonder masker". En een ander wijs mens zei: zonder vriend lijkt niets vriendelijk op de wereld. Een echte vriend blijft aan je zijde, ook als je het moeilijk hebt. Ik kan me hier in vinden. Het doet zoveel met je als je vrienden hebt en ook als mensen vriendelijk tegen je doen. Je voelt dat.
In de week tegen Eenzaamheid kwam er een docu voorbij. Een jongere, die zelf met eenzaamheid te maken heeft gehad, heeft dat omgezet door een stichting op te zetten, die jongeren met elkaar in contact brengt door ze een avondje uit aan te bieden. Het is uitgegroeid tot een organisatie. 'Mijn boodschap is simpel, zegt Jeroen. Kijk eens om je heen en vraag je af of je iets voor iemand kan betekenen, die zich eenzaam voelt. Dat kan in het klein, door bijvoorbeeld vaker langs te gaan bij een buurvrouw. Het kan ook door dat avondje uit samen. Iedereen kan dit verschil maken". Ook met deze kerel ben ik het eenmaal eens.
Mijn kinderen kennen me. Mama zegt, vriendelijkheid kost geen geld. Als je om je heen kijkt, zou je het haast denken. Het blijft de tip voor de komende maanden. Verspreidt wat meer licht en trek een vriendelijk gezicht. Je zou er zomaar vrienden van krijgen.
