Vieren. Bijna mei. Met dit weer wil het vakantiegevoel wel vlotten. Je loopt makkelijker buiten, je drinkt koffie buiten, je eet buiten, tenminste, ik wel. Heerlijk. Toch lees ik taaie kost. Ik vind dat bij deze week horen. De aanloop naar bevrijdingsdag loopt via dodenherdenking. Een contrast met het zonnige weer. Opdat wij nooit vergeten. Over tijden van oorlog en hoe er voor onze vrijheid is gestreden. Ik ben voorstander van gedenken. In tijden van hart tegen hart, snelle meningen en grote oordelen. Denken aan vrijheid en hoe je daar respectvol mee om gaat. Ook zonder woorden.
Vrijheid. We zijn er voor gemaakt toch? Iedereen wil toch een goed plekje op de wereld? Iedereen wil toch gezien, geliefd zijn? Ik denk dat veel mensen ook weten hoe het is om je onvrij te voelen. Door ziekte, door niet mee kunnen komen, door beroerde dingen, die ze mee maken, ook dan snak je naar vrijheid van jouw sores.
Vieren. Deze week deelde ik in de straat bloemetjes uit, omdat Sons koffiehuis al weer 10 jaar draait. Zoveel blije gezichten maken wel je dag. Veel lief en leed gedeeld in al die jaren. Veel mee geleefd en mee gelopen. Ik vind het waardevol. Ik teken bij. Voor nog meer jaren van verbinding, van samen, van er zijn.
Luister wat vaker naar het verhaal achter het gezicht. Leef mee met wie lijden en vier met wie blij is. Iets met gedeelde smart, gedeelde vreugde? Mee lijden en mee vieren. Ook deze week. Ook dat verbindt.
Geniet van de zon. Son
